Puffen in Petersburg

'Is het koud daar?' vroeg V, een voormalig studiegenote, vanmiddag in alle ernst aan mij in een miniscuul chatschermpje.

Rusland en het klimaat: het zijn niet de dikste vrienden. Mussen kunnen bevriezen, maar ook dood van het dak vallen. De decadente, ornamentrijke muren en gevels van de Hermitage moeten jaarlijks geschilderd worden wegens de extreem wisselende weersomstandigheden.

Toen ik hier aankwam, was het guur. Winderig. Niet heel erg koud, zo tussen de vijf en tien graden, maar in de Neva dreven nog wel ijsschotsen. Nog geen twee weken daarvoor kon je al wandelend over de rivier de overkant bereiken.

Nu het einde van mei nadert is het echter 'hot in here'. Op de fictieve thermometer staat al bijna een week een getal tussen de 25 en 30. En mijn schouders hebben na een middagje 'parken' een rood tintje gekregen.

Dit vatte ik vanmiddag voor V in één zin samen: nee, het is hier warm. Waarop V - die de afgelopen drie jaar tegen de 12 maanden in Zuid-Amerika heeft gezeten - vol verbazing een literair gilletje slaakte. Gevolgd door het grapje '-30' zeker.

Zoals al in eerdere blogs gemeld: niets is in Rusland wat het lijkt. Of wat je zou denken, beter gezegd. Bijvoorbeeld de duisternis die in deze maanden hier maar een beetje valt, zo dicht zitten we blijkbaar bij de poolcirkel. Kun je nagaan dat het ijs daar aan het smelten is met zulke nabije hitte...

Speciaal voor V sluit ik af met de weersverwachting voor vanavond: donker.

O nee. Niet in Rusland.