Vaarwel 'Hup Ons'
Door: GJ
Blijf op de hoogte en volg Geert Jan
30 Maart 2012 | Oekraïne, Kiev
Het moet van mijn hart. Wederom. De mooiste krant van Nederland is niet meer. Klinkt misschien raar uit de mond van iemand die tegenwoordig zijn brood en wodka als freelancer verdient bij tal van opdrachtgevers. Maar home is where the heart is. Ergens aan de Anthony Fokkerweg, op een industrieterrein in Amsterdam.
Ik had er graag willen zijn, bij de laatste druk van De Pers. Hoe een laatste exemplaar van de band in Best loopt. Nico Dijkshoorn pent driftig in enkele minuten zijn column neer terwijl de redactieleden snikkend in elkaars armen vallen. Mark Koster kruipt op zijn knieën over de grond, Thijs Zonneveld mompelt iets als 'die digitale Pers komt er'. It's sad. So sad. It's a sad, sad situation.
Zojuist kreeg ik nog een reactie van Caroline, één van de leukste eindredacteuren aller tijden. Altijd lachen. Altijd gezelligheid. Even langs hoppen bij beeld, eind of vorm deed ik graag. Ze staan dan wel minder met hun naam in de krant, hebben misschien een minder groot ego dan menig journalist of auteur, maar zijn wellicht nog wel belangrijker dan wij schrijvertjes zijn. Het geraamte. De belichaming. Het geweten. Sorry dus, Caroline. Ik kon niet. Kiev calling.
Stiekem vind ik het wel jammer dat ik Paulien en vele anderen nooit de redactie aan die good old Fokkerweg heb laten zien. Natuurlijk, what happens @ 61-3, stays at 61-3. Maar dan nog. 'Wij' waren Sjors & De Rebellenclub. Jonge Honden pur sang. Vissen die tegen de stroming in besloten te zwemmen. Een zekere vibe die je voelt als je de krant leest, maar zeker wanneer je over de redactie vol enthousiastelingen slentert.
Die sterke stroming konden we uiteindelijk niet aan. Niet omdat we niet mooi genoeg waren, maar enkel gebrek aan kapitaal hadden. Zo werkt de wereld nou eenmaal.
Maar ik heb zelf wel héél goed leren zwemmen in de kweekvijver van De Pers. En de halve wereld gezien. En dankzij al die mensen daar aan de Fokkerweg dobber ik nu in Oost-Europese wateren. Niet omdat zij keuzes voor mij maken, wel omdat zij mijn vaardigheden hebben opgevijzeld en dus mijn huidig ´zijn´ mede mogelijk hebben gemaakt.
Sommige mensen zeiden na het treurige nieuws eerder deze maand: je hebt net op tijd een zinkend schip verlaten. I don't agree. Ik heb gewoon een andere keuze gemaakt, in feite al twee jaar geleden. Maar ik kwam als incidenteel freelancer/correspondent nog graag op de redactie, en hopte dan vaak ook van afdeling naar afdeling. Sport, mijn bakermat. Binnenland. Buitenland. Economie. Cultuur. Koster en de rest. Stagiairs (ok, daar bleef ik soms iets te lang hangen...). Hoofdredactie. Eindredactie. Vormgeving. Beeldredactie. Internet. Webbeheer. Zelfs de administratie ontkwam niet aan mijn bezoek. Want het voelde als de dag van gisteren dat ik daar was.
Life is what happens to you, while you're busy making other plans. True. Maar vergeet ook niet waar je vandaan komt. Vergeet ook niet waar je alles aan te danken hebt.
Hup ons.
En pak morgen nog één keer De Pers. Gratis, maar niet goedkoop.
We zien elkaar. We lezen elkaar.
Ik had er graag willen zijn, bij de laatste druk van De Pers. Hoe een laatste exemplaar van de band in Best loopt. Nico Dijkshoorn pent driftig in enkele minuten zijn column neer terwijl de redactieleden snikkend in elkaars armen vallen. Mark Koster kruipt op zijn knieën over de grond, Thijs Zonneveld mompelt iets als 'die digitale Pers komt er'. It's sad. So sad. It's a sad, sad situation.
Zojuist kreeg ik nog een reactie van Caroline, één van de leukste eindredacteuren aller tijden. Altijd lachen. Altijd gezelligheid. Even langs hoppen bij beeld, eind of vorm deed ik graag. Ze staan dan wel minder met hun naam in de krant, hebben misschien een minder groot ego dan menig journalist of auteur, maar zijn wellicht nog wel belangrijker dan wij schrijvertjes zijn. Het geraamte. De belichaming. Het geweten. Sorry dus, Caroline. Ik kon niet. Kiev calling.
Stiekem vind ik het wel jammer dat ik Paulien en vele anderen nooit de redactie aan die good old Fokkerweg heb laten zien. Natuurlijk, what happens @ 61-3, stays at 61-3. Maar dan nog. 'Wij' waren Sjors & De Rebellenclub. Jonge Honden pur sang. Vissen die tegen de stroming in besloten te zwemmen. Een zekere vibe die je voelt als je de krant leest, maar zeker wanneer je over de redactie vol enthousiastelingen slentert.
Die sterke stroming konden we uiteindelijk niet aan. Niet omdat we niet mooi genoeg waren, maar enkel gebrek aan kapitaal hadden. Zo werkt de wereld nou eenmaal.
Maar ik heb zelf wel héél goed leren zwemmen in de kweekvijver van De Pers. En de halve wereld gezien. En dankzij al die mensen daar aan de Fokkerweg dobber ik nu in Oost-Europese wateren. Niet omdat zij keuzes voor mij maken, wel omdat zij mijn vaardigheden hebben opgevijzeld en dus mijn huidig ´zijn´ mede mogelijk hebben gemaakt.
Sommige mensen zeiden na het treurige nieuws eerder deze maand: je hebt net op tijd een zinkend schip verlaten. I don't agree. Ik heb gewoon een andere keuze gemaakt, in feite al twee jaar geleden. Maar ik kwam als incidenteel freelancer/correspondent nog graag op de redactie, en hopte dan vaak ook van afdeling naar afdeling. Sport, mijn bakermat. Binnenland. Buitenland. Economie. Cultuur. Koster en de rest. Stagiairs (ok, daar bleef ik soms iets te lang hangen...). Hoofdredactie. Eindredactie. Vormgeving. Beeldredactie. Internet. Webbeheer. Zelfs de administratie ontkwam niet aan mijn bezoek. Want het voelde als de dag van gisteren dat ik daar was.
Life is what happens to you, while you're busy making other plans. True. Maar vergeet ook niet waar je vandaan komt. Vergeet ook niet waar je alles aan te danken hebt.
Hup ons.
En pak morgen nog één keer De Pers. Gratis, maar niet goedkoop.
We zien elkaar. We lezen elkaar.
-
29 Maart 2012 - 22:37
Gepko Sr.:
ik voel met je mee;
een gevoel van ik mis iets.
blij met de geboden kansen; bedroefd door het gemis -
30 Maart 2012 - 08:53
Marco:
Erg triest. Ik hoop vandaag de laatste even mee te pakken. Gelukkig heb ik "Bloed aan de schaatsen" nog! -
30 Maart 2012 - 12:20
Douglas:
Mooi warm stukje! En ja, jammer dat de beste gratis krant van Nederland verdwijnt! -
01 April 2012 - 09:13
Ike:
Mooi geschreven!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
