De man die werk vond in Boston

De man die werk vond. Het is één van de spaarzame boeken die ik heb meegenomen op reis. Een dun boek ook, al was dat niet het criterium om dit exemplaar mee te nemen. Maar nochtans kan ik het eenieder aanrijden om geen bijbels, encyclopedieën of driedelige woordenboeken met zich mee te dragen in een backpack. Zelfs niet één deel. Hoewel het dan wel weer handig is om een miniatuurversie ervan in te slaan. Scheelt een berg, kost een beetje.

De man die werk vond, dus. Van onze langharige zuiderbuur Herman B. Plezante auteur. Schrijft zoals hij praat, maar dan wel op leesbare wijze. En dat is toch een belangrijke voorwaarde voor een boek. Boekje dus, in dit geval. 153 pagina's, over een nutteloze bibliothecaris, die zichzelf, zijn assortiment en de rest van zijn omgeving (die hij eigenlijk niet heeft, maar à la) verwaarloost zoals Fatima Moreira de Melo deed bij Rob Short. Al had Fatima ondertussen iets gevonden waar ze wat meer energie instak, maar dat is weer een ander verhaal. Gelukkig maar, anders verwarrend deze vergelijking net zo zou zijn als van een bibliothecaris het bestaan.

De man die werk vond. Fijn voor hem. Hij had wel wat van mij mogen lenen. De afgelopen drie dagen heb ik mijzelf redelijk opgesloten. Sporadisch gunde ik mijzelf het zonlicht, om te eten of om Nederlandse advocaten / wetenschappers / economen op een soms onmogelijke manier te fotograferen. Moet ook gebeuren, anders krijg je straks een artikel in de krant waarbij iedereen z'n fantasie maar mag laten rondfladderen. En daar ben ik geenszins van gediend.

Morgen (vandaag bij jullie) verkas ik naar Boston. Over een maand keer ik in NY terug.En ook over 5,5 week trouwens. Maar dan maar heel kort, omdat ik dan naar huis moet. Maar nu nog niet. Eerst naar Boston. Daar heb ik werk gevonden.