'Reizen doe je zo dus niet'

Het moest natuurlijk gebeuren. Geen reis gaat er voorbij of ik raak wel iets kwijt. De eerder verdwenen telefoons, malariapillen en scheerapparaten hebben een waardige opvolger. In deze aflevering van ‘reizen doe je zo dus niet’ hebben we namelijk aandacht voor de zonnebril.

Het gebeurde tijdens de fotoshoot met Jeroen D. ‘Leun eens tegen die palmboom’, zei ik, terwijl ik mijn zonnebril wat achteloos op een hekje legde. Hoewel een stemmetje in m’n achterhoofd zei ‘doe dat nou niet’. Een paar minuten daarna waren klaar, maar wel inmiddels vijftig meter verderop. En mijn zonnebril had ik nog steeds op dat hekje liggen. Geen wonder dat ie dus weg was toen ik erachter kwam dat ie niet op m’n hoofd zat. Zo’n cadeautje krijgen Mexicanen niet elke dag, zeker niet als de waarde overeenkomt met het volledige maandsalaris van een gemiddelde Mexicaan. Dat is dan ook wel erg laag.

Natuurlijk het kan de beste overkomen. Kijk naar Wouter Bos. En zijn bril was nog wel iets duurder, zo hebben we allemaal kunnen lezen op het declaratieformulier dat hij indiende.

Wat ik trouwens ook wel eens kwijt ben, is de weg. Ik houd ervan om door de stad te slenteren, en urenlang straten te verkennen. Of het nou Utrecht is of San Francisco: I don’t care. Maar in Mexico-Stad, dat meer inwoners heeft dan heel Nederland, was dat misschien een minder goed idee. Zeker niet als het keihard regent. Eén avond ben ik blijkbaar drie keer langs de straat van mijn cheap ass Hotel Bahia gelopen, zonder ook maar enige vorm van herkenning. Uiteindelijk ben ik als verzopen kat door twee Mexicaanse zakenmannen van de straat geplukt en na een verwarmend onderonsje in het Spaans in een taxi gedumpt. Want ik had natuurlijk geen adres, geen geld en geen telefoon bij me.

Verder heb ik maar weinig de toerist uitgehangen. Ik durfde wel hoor. Maar geen tijd, helaas. En morgen vlieg ik al naar Nicaragua.
Tot een volgend bericht. Ik ga het declaratieformulier van de krant downloaden.