Metrofobie

Sinds de aanslagen in Moskou spreekt men in Rusland over metrofobie. Een prachtig tienletterwoord dat niet zou misstaan bij Lingo, maar wel een zure ondertoon heeft. Want fobie, dat is angst. In dit geval niet voor de metro zelf, maar voor wat er kan gebeuren. Stel dat de Tsjetsjenen weer langskomen bijvoorbeeld, met bommen en granaten, en dat zij ook met de metro reizen?

Zelf vind ik de metro machtig mooi, zeker in Rusland. Zowel in Sint Petersburg als in Moskou is het mijn favoriete vervoersmiddel. Ik heb hier meer last van een fietsfobie, overigens ook als voetganger. Maar dat terzijde, want ik was de metro aan het bewieroken. Wat vreemd is voor iemand die een kleine 3,5 jaar bij 'De Pers' heeft gewerkt...

Goed, de Russische metro dus. Nimmer, maar dan ook echt nooit en te nimmer, heb ik hier langer dan 3 minuten op de komst van een metro moeten wachten. Zelfs als deze voor mijn neus wegreed. Op de drukke trajecten rijden ze af en aan, vandaag heb ik een pauze van veertig seconden geklokt. En ook als je om tien voor twaalf 's avonds nog het laatste stationnetje richting de Baltische Golf moet afleggen en je daarin ook ongeveer de enige bent, dan nog verschijnt er binnen 3 minuten zo'n wagonnetje voor je neus.

Bovendien is het woord metro voor mensen die geen Cyrillisch begrijpen - laat staan Russisch lezen - een prima debuutwoord. 'METPO'. Appeltje-eitje. Denk er alleen aan dat de klemtoon op de 'o' zit. Dus: metrò. Net iets anders, zoals praktisch bij alle 'gejatte' woorden: internèt, skatebòrd, synòniem. Enfin, point taken, neem ik aan.

O ja, de metro dus. Onmisbaar openbaar vervoer in Moskou (grootste stad van Europa) en SPB (nummer 5), ondanks eventuele angsten en fobieën. Zondag staat er weer een uitgebreid ritje op het programma, als ik afreis naar het stadion van Zenit Sint Petersburg. Tegenstander is dan overigens Terek Grozny. Ja, inderdaad. Uit Tsjetsjenië.