Ik leef nog

Om eenieder even gerust te stellen: de Tsjetsjeense invasie in Sint Petersburg heeft ons leven niet in gevaar gebracht. Ook de dronken agent bleek aardig te zijn. En er is ook niet ingebroken toen ik mijn huissleutel verloor.

Sinds ik dinsdagavond geblogd heb over het oerinteressante fenomeen 'metrofobie' is er weer een boel gebeurd in mijn al even oerinteressante bestaan. Je weet dat ik een hekel heb aan puntsgewijze persoonlijke bijdrages op internet die even een update geven over hoe de dag verlopen was (bijv.: 'hoi! weer een update. vanochtend ontbeten. was lekker. daarna onder de douche gestaan. de bus naar school gepakt, lessen waren errug leuk! drankje gedaan in een hele leuke kroeg waar we nog niet eerder geweest zijn en daarna lekker gegeten. en nu vroeg naar bed, want morgen weer vroeg op om wederom te ontbijten en te douchen...' ) en daarom waarschuw ik je nu voor dit blog. Want de komende alinea's zal ik verhalen over hoe ik de afgelopen dagen heb doorstaan, en dus niet enkel één 'fenomeen' behandelen.

Goed, ik heb je gewaarschuwd, maar je hebt blijkbaar toch besloten om verder te lezen. Daar gaan we dan maar...

Woensdag: geen idee meer wat ik heb gedaan, te lang geleden.

Donderdag: een 'literaire' tour ondernomen door Sint Petersburg. Voornamelijk om de sporen van Fjodr Dostojevski, een groot maar inmiddels dode auteur, na te lopen. De gids vertelde helaas langdradige verhalen. Plots had ik dus een suikertekort --> winkel binnengevlucht om een Bounty te kopen. In een halve minuut verzocht lerares alias regisseuse Nonna mij echter dringend om mij wederom bij de groep te melden. Hangende pootjes, koppie omlaag, enfin. Was wel grappig.

Vrijdag: aangehouden door de politie. Was grappig. Richard en ik staken een weg over terwijl het licht nog op rood stond. Helaas niet gezien dat er vijf agenten achter ons stonden, die zich beroepen op wetsartikel 220b. Eentje besloot op zijn fluitje te blazen en eiste ons terug te komen (eerst gewacht tot het groen was). Agent vroeg om paspoorten (mijne lag nog in het appartement, waar we vlakbij waren). Paspoort van Richard wilde hij eerst niet teruggeven. Onduidelijk verhaal aangehoord, want agent was dronken. Vroeg ook nog of wij Duits spraken. 'Ja, Sie auch?' zei ik. Waarop het stil bleef. Uiteindelijk zonder boete en met paspoort en onder begeleiding van groen licht de weg voor de derde keer overgestoken. Trouwens ook nog gegeten bij de KFC in plaats van Joods restaurant en een andere voorstelling van Tsjechov dan gepland omdat de actrice ziek was. Maar was grappig.

Zaterdag: naar Staraja Ladoga geweest (*piep* om zeven uur opstaan *piep*), de oudste hoofdstad van Rusland. Echt heel oud. Mijn hoofd gestoten in een ook echt heel oud stenen gebouw. Maar was al de vijfde keer in drie weken, dus ligt niet aan dat de mensen toen nog niet zo groot waren. Denk ik. Trouwens ook nog out geweest, tot zes uur. Hele tijd in Atelier geweest, was leuk. Ook nog de dames uit het Deense zwemteam tegengekomen dat eerder die dag mee was naar Staraja Ladoga. Eén bleek overigens Noors te zijn, en een ander half Duits. En weer een ander, die niet mee was, half Russisch/half Zweeds. Maar ze was wel grappig. Ook nog huissleutel verloren, maar uiteindelijk weer teruggevonden. Niet echt spannend verhaal, ook niet echt grappig.

Zondag, deel 1: om 06:00 uur naar bed.

Zondag, deel 2: om 13:30 uit bed. Ontbeten, douchen. Daarna naar stadion van Zenit, want hoera, Terek Grozny kwam op bezoek. Enerverende competitiewedstrijd met een gemiste penalty, twee afgekeurde doelpunten en een kermende Danko Lazovic (voor PSV-fan Erik B.: deze keer niet voor de grap, maar omdat ie zijn kniepees mogelijk heeft afgescheurd en dus het WK dreigt te missen. Als je hem beterschap wil wensen, moet je mij ff mailen). Uiteindelijk een bloedeloze 0-0. Godzijdank, want met die Tsjetsjenen weet je het nooit, ook al waren ze maar met 40 man in Sint Petersburg en was er genoeg politie op de been om Ajax-Feyenoord over vier duels te laten spelen. Metroreis naar huis ook veilig doorstaan.

Nu naar bed, want morgen weer vroeg op om te ontbijten en te douchen.