J.B. Corstius, tsaar van de stigmatisering

Volksfeesten. Wodkaflessen zijn niet aan te slepen. Hamers en sikkels worden aan de kant gelegd. 'Hoera', een door ons overgenomen Russisch woord, klinkt er in de straten.

Ook in Rusland is het nieuws doorgedrongen dat ene J.B. Corstius de nieuwe presentator van Zomergasten wordt, en dus inderdaad heeft gekozen voor een carrière buiten deze Oost-Europese wereldmacht. Ikzelf kreeg het zojuist over de mail te horen van mijn goede vriend Marco (jeweetwel, die jongeman die slechts één keer per jaar ondraaglijk ziek is maar dan wel uitgerekend op de dag dat hij een groots feest heeft gepland). 'Daar zat je vast op te wachten', was de tekst.

Wie mij een beetje kent, weet dat ik niet de grootste JBC-fan ben. Deels uit persoonlijke wrok, omdat we ooit een afspraak hadden voor een interview maar hij deze niet nakwam, grotendeels omdat ik met zeer kritische blik zijn series over Rusland heb benaderd en vind dat hij de Rus soms misbruikt en in een bepaald hokje plaatst. Natuurlijk, hij is een grotere specialist dan ik, heeft immers vijf jaar in dit land gezeten. Maar nee, dan nog ben ik het niet altijd met zijn manier van tv-maken eens.

Op minimaal één punt geef ik JBC overigens wel gelijk, en die door hem gemaakte aflevering raad ik dan ook wel aan. De Russin is - gemiddeld gezien uiteraard - een maximalistische vrouw. Nog meer dan voor de man geldt dat zij enkel denkt in zwart of wit, aanwezig is, de broek aanheeft en graag haar zin wil. Of ze nou schoonmaakster, kantinejuffrouw of huisvrouw is.

Kortom, ik hoop dus dat tsaar Jelle deze zomer op zijn nieuwe troon minder stigmatiserend zijn zwetende interviewgasten te lijf gaat. Tenzij het een dame van Russische afkomst betreft, natuurlijk.