Levensvragen
Door: GJ
Blijf op de hoogte en volg Geert Jan
17 November 2011 | Oekraïne, Kiev
Ik vloog door de lucht. Het duurde maar een seconde. Misschien niet eens. Maar je kunt je veel afvragen in een kort tijdbestek. Bier, laptop of knie: wat gaat er sneuvelen?
Enkele momenten daarvoor liep ik goedgezind van de eetkamer richting de lounge van het hostel. Laptop in de ene hand, drankje in de andere. Tijd om even neer te ploffen op een bank en te relaxen.
Zover kwam het echter niet. Omdat je geen schoenen draagt in huis, en het laminaat hier best glad is, ging ik bij het maken van een bocht onderuit. Mijn slobberige sokken hadden de grip verloren.
En toen, al hangend in het luchtruim, stond ik dus voor de keuze. Hoe te landen? En hoe voorkom ik dat het Oekraïense hostelmeisje, dat een uur geleden nog zat te verkondigen hoe normaal het is dat mensen hier op jonge leeftijd trouwen, mijn knieling voor haar neus niet als een verkapt aanzoek ziet?
De keuze was gemaakt. BAM! Hard knalde ik op de grond. Het meeste gewicht kwam door mijn rechterknie neer. Maar landen zonder handen is best lastig. Ik voelde nattigheid in mijn nek. Het flejes bier had aan de onderkant de vloer geraakt en had voor een ware bierdouche gezorgd. Mijn laptop, die ook geen zachte aai over zijn bol kreeg omdat mijn rechterhand het toch anders niet had overleefd, stuiterde een paar keer door de lounge, waarbij het schuimende bier zich een weg baande tussen de letters 'G' en 'H'.
Maar het gaat. Beetje blauwe knie, beetje plakkerige laptop en een beetje verspild bier. Waar men allemaal al niet aan moet denken in één seconde.
Enkele momenten daarvoor liep ik goedgezind van de eetkamer richting de lounge van het hostel. Laptop in de ene hand, drankje in de andere. Tijd om even neer te ploffen op een bank en te relaxen.
Zover kwam het echter niet. Omdat je geen schoenen draagt in huis, en het laminaat hier best glad is, ging ik bij het maken van een bocht onderuit. Mijn slobberige sokken hadden de grip verloren.
En toen, al hangend in het luchtruim, stond ik dus voor de keuze. Hoe te landen? En hoe voorkom ik dat het Oekraïense hostelmeisje, dat een uur geleden nog zat te verkondigen hoe normaal het is dat mensen hier op jonge leeftijd trouwen, mijn knieling voor haar neus niet als een verkapt aanzoek ziet?
De keuze was gemaakt. BAM! Hard knalde ik op de grond. Het meeste gewicht kwam door mijn rechterknie neer. Maar landen zonder handen is best lastig. Ik voelde nattigheid in mijn nek. Het flejes bier had aan de onderkant de vloer geraakt en had voor een ware bierdouche gezorgd. Mijn laptop, die ook geen zachte aai over zijn bol kreeg omdat mijn rechterhand het toch anders niet had overleefd, stuiterde een paar keer door de lounge, waarbij het schuimende bier zich een weg baande tussen de letters 'G' en 'H'.
Maar het gaat. Beetje blauwe knie, beetje plakkerige laptop en een beetje verspild bier. Waar men allemaal al niet aan moet denken in één seconde.
-
17 November 2011 - 09:38
Teun:
Briljant -
17 November 2011 - 10:12
Marco:
Zo is dat. -
17 November 2011 - 17:35
Viola:
agree -
17 November 2011 - 22:18
P:
ach een paar keer huwelijksaanzoeken oefenen kan geen kwaad. Misschien in het vervolg met kniebeschermers
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
