En toen kwam de schoonmaakster in de douche

Huisgenoot Stef stond zich vanochtend heerlijk onder de douche in te zepen, naar verluidt, toen de schonmaakster ons appartement binnenviel. Maandagochtend, dus we zouden al wel op de universiteit zijn, dacht ze. Maar vandaag was onze dag der registratie, dus helaas: we moesten pas om tien uur weg.

De schoonmaakster, een lieve oude rimpelige vadsige Russische vrouw, had blijkbaar niet door dat iemand in de badkamer stond. En dus trof zijn, toen zij de deur opentrok, ons Stefke in alle glorie aan. Gelukkig doet Stef nooit zo moeilij,k en bood haar nog net niet aan om ook even zijn rug te schrobben. Tsja, hoe zeg je dat ook in het Russisch.

Toen iedereen weer schoon was, en klaar om het appartement te verlaten, wisten we nog niet dat het de dag van de bureaucratie zou zijn. Natuurlijk, Rusland = bureaucratie. Maar vandaag ondervonden we dat in levende lijve.

Allereerst de etaling van ons onderkomen. Dat ging gepaard met een aantal formulieren, een paspoortcheck en acht handtekeningen. Betaald hebben we overigens nog steeds niet, dat moeten we dan weer morgen doen.

Toen brak onze grootste missie van de dag aan; registratie op de universiteit, oftewel, de reden van het verblijf in Rusland aangeven. Na een half uur met de bus te hebben gereisd (de afstand tussen het westelijkste puntje van Vasilevski-eiland - waar wij dus tijdelijk wonen - en het oosten van hetzelfe stadsdeel, rolden we de universiteit binnen. Daarna, in chronologische volorde: paspoortcheck, discussie over het te betalen bedrag, registratie, heen en weer naar het appartement omdat ik mijn migratiekaart was vergeten, reigstratie incluis drie handtekeningen, een test (170 vragen op een onvoorbereide maandagmiddag over de Russische taal), een nieuw registratie-onderdeel, naar de bank (waar de universiteit blijkbaar mee samenwerkt om de betalingen te voldoen, incluis paspoortcheck (want ja, ze willen wel weten wat je bij die bank komt doen...), terug naar de universiteit om de bonnetjes als bewijs van betaling in te leveren...Zucht.

Wat nog meer tot nu toe is opgevallen? Dat het openbaar vervoer op zoek is naar buschauffeurs, maar dat er qua leeftijd onderscheid wordt gemaakt tussen mannen (20-45 jaar) en vrouwen (30-45 jaar). En dat je wel agenda's kunt kopen, maar dan zelf nog de weken, dagen en data moet invullen.

Misschien zou dat te maken kunnen hebben met het gebrekkige organisatische vermogen van de Rus.