Op de motorkap

'In het begin ben ik een paar keer aan de dood ontsnapt', zegt Michiel. We rijden net weg van het station van Lodz, de driekwart miljoen tellende stad waar ik een paar dagen verblijf, en praten over het gedrag van de gemiddelde Poolse weggebruiker. Dat ligt toch wat anders dan de Nederlandse standaard. Voetgangers en automobilisten zitten elkaar regelmatig in de weg, en ook automobilisten vechten met elkaar de nodige robbertjes uit.

Op zich kijk ik er niet van op. In Egypte en Syrië schiepen de chauffeurs automatisch vijfbaanswegen, terwijl met z'n tweeën naast elkaar volgens de lijntjes toch echt de bedoeling was. En over Oekraïne en Rusland is bekend dat men zich graag indrinkt voor het autorijden.

Als automobilist heb ik zelf ook wel eens de nodige spannende momenten meegemaakt. Twee keer een BDE met de camper in Nieuw-Zeeland en eenmaal op de ring van Antwerpen (ook geen gezellig achterafweggetje). En als fietser viel ik vroeger regelmatig van mijn tweewieler af, met als dieptepunt het aanrijden van een stilstaande auto nabij een parkeerplaats(wel een mooi kroegverhaal).

Maar hier in Lodz debuteer ik als bijna gestorven voetganger. Stoplicht op groen, zebrapaadje, en oversteken maar, denk ik aan het begin van de avond, al keuvelend met Michiel (een oud-studiegenoot). In die gezelligheid heb ik niet door dat een Poolse chauffeuse (jazeker, een vrouw, en vraag maar aan Johnny Hoogerland hoe goed die kunnen rijden) aan een ernstige vorm van kleurenblindheid lijdt. Midden in het gesprek trekt Michiel mij ineens naar achter, terwijl haar bolide nog net niet mijn knieën schampt. De vrouw jakkert door, Michiel schreeuwt allerlei Poolse kreten uit die in het meest katholieke land van Europa vast niet geoorloofd zijn en ik sta nog op het zebrapad rustig te overdenken waar het gesprek ook alweer over ging. 'Je lag bijna op de motorkap', hijgt Michiel na, nadat hij de auto probeerde te achtervolgen.

Vervolgens drinken we veel gevulde bierpullen leeg op het terras van de Bierhalle nabij de Manufaktura. Geen benen of armen armer, wel een kroegverhaal rijker.