Cursus Pools (e.v.a. talen)
Door: GJ
Blijf op de hoogte en volg Geert Jan
26 Augustus 2011 | Polen, Warschau
Vandaag heb ik mijn certificaat ontvangen. Na vier weken Summerschool Polonicum, mede mogelijk gemaakt door de Poolse overheid (waarvoor dank, heer Tusk & Friends) heb ik een mooi papiertje gekregen. B2, middelhoog niveau. Had ik een geslaagd staatsexamen gedaan, dan had ik vanaf vandaag te boeken kunnen staan als gelegitimeerd leraar Pools.
Na een ingangstest eind juli bleek ik te zijn geplaatst in groep 16. Ik schrok mij figuurlijk een hoedje, want er zijn 'maar' 24 groepen en na een jaartje de Poolse taal als minorvak te hebben gevolgd, voelde dit als te veel eer. Ik was toch vooral Russist, die op basis van overeenkomende woorden en grammatica de eindjes aan elkaar kon knopen.
De afgelopen maand werd er dus veel van mijn improvisatievermogen geëist. Een enkele klasgenoot kende wellicht het alfabet nog niet ('Waarom kent het Pools geen 'V'?' was wellicht een wel erg merkwaardige vraag na drie weken cursus...'), maar op basis van zijn halve Poolse afkomst kon hij, Thomas de 'fifty-fifty Italiaanse Pool' instinctief mij met gemak overtreffen. Overigens bleken mijn overige groepsgenoten ook een interessante achtergrond te hebben. Een Oekraïner die Pools op z'n Oekraïns sprak, een met een Poolse gehuwde Ier, een fifty-fifty Amerikaanse Pool, een kwart-kwart-kwart-kwart Mexicaanse Amerikaanse Braziliaanse Pool, een Oekraïnse Spaanse, een Duitse Finse, een Bulgaarse en een Macedonische stotteraarster. Daar zat ik dan, met mijn keiharde Nijkerkse roots. Gelukkig bleek een van de twee leraressen getrouwd te zijn met een Duitser die goed Nederlands spreekt, dus er waren verschillende opties om soms een vertaling voor een woord te krijgen (in Duits of Engels). En anders kon ik nog altijd de onverstaanbare Oekraïner - die vooral door het leven ging als de wodkaslaaf van de Oekraïnse delegatie in Warszawa - vragen om een Russische vertaling.
Enfin, zo ging dat dus vier weken lang. Ondertussen vormde zich in het 'sociale leven' een groep met vijf Duitsers, een Baskische en twee Nederlanders (waaronder ik). Languages all over the place, dus. Ik heb het vermoeden dat naast Pools ook mijn Duits en Engels sterk is verbeterd, en ik weet zeker dat mijn Baskisch beter is dan ooit. Van 1 naar 5 naar woorden in vier weken (alle wielrenners van Euskatel + Alberto Contador + voetballers van Athletic de Bilbao uitgezonderd) is toch procentueel gezien een fantastische score.
Maar toch, met een B2-papiertje in mijn 'dossier' keer ik met mijn koffer (jawohl, daar is ie weer!) weer even, voor drie dagen, richting
Nederland. En bouwvakkers om de hoek: 'uwaga' (oe-waga, attentie). Uw roddels zijn niet meer veilig.
Na een ingangstest eind juli bleek ik te zijn geplaatst in groep 16. Ik schrok mij figuurlijk een hoedje, want er zijn 'maar' 24 groepen en na een jaartje de Poolse taal als minorvak te hebben gevolgd, voelde dit als te veel eer. Ik was toch vooral Russist, die op basis van overeenkomende woorden en grammatica de eindjes aan elkaar kon knopen.
De afgelopen maand werd er dus veel van mijn improvisatievermogen geëist. Een enkele klasgenoot kende wellicht het alfabet nog niet ('Waarom kent het Pools geen 'V'?' was wellicht een wel erg merkwaardige vraag na drie weken cursus...'), maar op basis van zijn halve Poolse afkomst kon hij, Thomas de 'fifty-fifty Italiaanse Pool' instinctief mij met gemak overtreffen. Overigens bleken mijn overige groepsgenoten ook een interessante achtergrond te hebben. Een Oekraïner die Pools op z'n Oekraïns sprak, een met een Poolse gehuwde Ier, een fifty-fifty Amerikaanse Pool, een kwart-kwart-kwart-kwart Mexicaanse Amerikaanse Braziliaanse Pool, een Oekraïnse Spaanse, een Duitse Finse, een Bulgaarse en een Macedonische stotteraarster. Daar zat ik dan, met mijn keiharde Nijkerkse roots. Gelukkig bleek een van de twee leraressen getrouwd te zijn met een Duitser die goed Nederlands spreekt, dus er waren verschillende opties om soms een vertaling voor een woord te krijgen (in Duits of Engels). En anders kon ik nog altijd de onverstaanbare Oekraïner - die vooral door het leven ging als de wodkaslaaf van de Oekraïnse delegatie in Warszawa - vragen om een Russische vertaling.
Enfin, zo ging dat dus vier weken lang. Ondertussen vormde zich in het 'sociale leven' een groep met vijf Duitsers, een Baskische en twee Nederlanders (waaronder ik). Languages all over the place, dus. Ik heb het vermoeden dat naast Pools ook mijn Duits en Engels sterk is verbeterd, en ik weet zeker dat mijn Baskisch beter is dan ooit. Van 1 naar 5 naar woorden in vier weken (alle wielrenners van Euskatel + Alberto Contador + voetballers van Athletic de Bilbao uitgezonderd) is toch procentueel gezien een fantastische score.
Maar toch, met een B2-papiertje in mijn 'dossier' keer ik met mijn koffer (jawohl, daar is ie weer!) weer even, voor drie dagen, richting
Nederland. En bouwvakkers om de hoek: 'uwaga' (oe-waga, attentie). Uw roddels zijn niet meer veilig.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
